من........
سرشته نور و خاک.......
نتیجه آدم و حوا........
فرزند دود و خون.......
بانوی سرزمین خوشه های دردو جنگ......
برخاسته از زخم دستهای پینه بسته.......
سرنهاده در سایه غیرت شیرهای رام نشدنی بیشه
من..........
دختر افغان........
خاتون سرزمین کبود
محصور غیرت مردانه ات
ای شیر مرد وطنم
قفل و قفس نمیخواهم
از نسل آزادگانم
آسمان مال تو .....پرواز کن
من تماشایت را دوست دارم
تو بچرخ،برقص،پای بکوب
من مستانه به پایت میسپارم جان
(ش.م)سادنا
.....................................
به امید صلح و دوستی و پیدا کردن نقطه ایی قوت در میان نسلها و قومیتهای همیشه درد کشیده مان وارد دنیای سرد و بی جان مجازی شدم
اما.....
فهمیدم اینجا از دنیای واقعی هم اوضاع خراب تر است و نسل جدید هم کینه را سینه به سینه میکشد
شاید کمی کمرنگ تر
کمی خاک خورده تر
کمی بخواب رفته تر
اما با کوچکترین بادی شعله ور میشود
حتی قویتر از قبل
فهمیدم جز کینه ایی زخم خوردتر از قبل نیستیم
زخم روی زخم زدیم
برایمان فرقی ندارد بیگناه و گناهکار
تقاص میگیریم
حتی از عشق و قلب خودمان
